அஞ்சல கிழவி

"ஆச்சீ ..............................."

காலையில் காதை குத்தும் குரல். அஞ்சல வந்துவிட்டாள். நாங்கள் அண்ணன் தம்பிகள் எல்லோரும் திண்ணைக்கு ஓடி வந்து அஞ்சல கிழவி திண்ணையில் இறக்கி வைத்த கூடையை சூழ்ந்து கொள்வோம். எங்களை பார்த்தவுடன் அவளுக்கு ஒரு பொய்கோபம் வரும். முட்டை கண்களை அகல விரித்து நாக்கை துறுத்திக்கொண்டு கன்னத்தில் இடிக்க வருவாள். அரக்கு நிறத்தில் சேலையும் நரைத்த தலையும், நீண்டு தொங்கும் காதுகளில் தண்டட்டியும். அவள் வந்தாலே கொத்தமல்லி, கருவேப்பிலை மனம் தான் நிறைந்து நிற்கும். 

மூத்த அண்ணன்மார்களுக்கு அவளிடம் மல்லுக்கு நிற்கவேண்டும். கூடையில் கைவைத்தால் லபக்கென்று தாவி தட்டி விடுவாள். ஒன்று கூடையில் இருக்கும் கருவேப்பிலை கொத்தை நைசாக இழுக்கும். நாங்கள் படுத்தும் பாடு தாங்காமல் மீண்டும் 

"ஆச்சீ ........................ "

குரல் நீண்டு அம்மாவை விளிக்கும். அம்மாவுக்கு தெரியும் என்ன நடக்கிறது என்று. 

" ஏண்டா அவள படுத்துறீங்க ? முகத்தில் சற்று சிரிப்பும்,பெரிய  பித்தளை டம்ளரில் நிரம்ப அரிசியுமாக அம்மா வந்ததும் கொத்தமல்லி தழைகளையும் அதனுடன் சற்று தாராளமாக கருவேப்பிலை கற்றைகளியும் அம்மாவிடம் தருவாள். நாங்கள் மேலும் தரும் படி கேட்போம்.

"நீ போ "

ஒரு கொத்து அவள் கூடையில் இருந்து எடுத்து தருவாள். 

'இந்த ..இன்னம் குடு........"

"ஆச்சீ..... பாருங்க ...உங்க ...பெரிய புள்ளைய....."

'சும்மா இருடா தம்பி' 

அவள் கூடையில் கருவேப்பிலை கொத்துகளும்,கொத்த மல்லி தழை கட்டுக்களுமாக இருக்கும். ஓரத்தில் ஒரு சிறிய "பொட்டு கூடை" இரண்டு  இருக்கும் அதில் அரிசி கொட்டப்பட்டு நிறைத்திருக்கும். 

பச்சை அரிசி கென்று ஒன்று, புழுங்கல் அரிசி கென்று ஒன்று.சிறிய வடிவிகளில் ஆனா "சுண்டும்" படிகளும் இருக்கும். அம்மா தரும் அரிசியை அளக்காமல் அப்படியே வாங்கி கூடையில் சரித்துகொல்வாள் அஞ்சல . 

கூடையை தூக்கி இடுப்பில் வைக்க அவளுக்கு ஒரு ஆள் வேண்டும். 

" இந்தா பெரிய தம்பி, கொஞ்சம் தூக்கி வுடு."

பெரிய தம்பி - எங்கள் மூத்த அண்ணன். எல்லோருக்கும் அரை டிராயர் வயசு. 

கூடையை தூக்கி இடுப்பில் வைக்கும் போதுதான் மீண்டும் 

'ஆச்சீ....." என்று மீண்டும் அலறல்.

உள்ளே சென்ற அம்மா திரும்ப வருவாள்.

கூடையை மீண்டும் திணையில் இறக்கி வைத்தவள்

"இந்த சின்ன சுண்டு படிய காணோம்"

அஞ்சல ஒவ்வொருவராய் கேட்டாள். நாங்கள் மூவரும் இல்லை என்று தலையாட்டினோம். 

( ஆனால் தெரியும் அதை எடுத்து ஒளிய வைத்தது எங்கள் அண்ணன் தான் என்று )

"என் படிய குடு. நாழியாவுது ..நா போவனும்."

 "நா எடுகலம்மா"

பிள்ளைகளின் குறும்பால் அம்மாவின் முகத்தில் சிரிப்பு. 

' சீ ...நாய .... படிய அவகிட்ட குடு. அவளுக்கு நாழியாவுது"

" நா சுண்டு படிய குடுத்தா இன்னும் கொஞ்சம் கொத்துமல்லி தருவியா "

எரிச்சலுடன் கொஞ்சம் மல்லி தழையை எடுத்து அண்ணனிடம் தருவாள்.

"நீ இரு.... சாருகிட்ட சொல்லி ஒன் சூத்து கறிய பிக்க சொல்றேன் "

சாரு - (சார் ) எங்க அப்பா. ஆசிரியராக இருந்ததினால் கிராமத்தில் எல்லோரும்

  அப்படியே அழைப்பார்கள். 

நாங்கள் அவளை படுத்தும் பாடு அம்மாவிற்கும் நன்கு தெரியும். அவளுக்கு அளவில்லாமல் அரிசி தருவாள். சில சமயங்களில் இட்லியோ பழைய சாதமோ கொழம்போ அவள் கேட்டால் அம்மா ஈய சட்டியில் இட்டு தருவதை அங்கேயே அமர்ந்து சாபிடுவாள்.

முதல் நாள் வைத்த முள்ளங்கி அல்லது முருங்கக்காய் குழம்பின் மனம் எங்கள் வாயில் நீர் ஊரும். எனக்கும் அவளைப்போல சாப்பிட ஆசைவரும். இட்லி வேண்டாம் என்று சொல்லிவிட்டு பழைய சோற்றுடன் குழம்பை "தொட்டுக்கொண்டு ' சாப்பிட.

அஞ்சல  கிழவிக்கு காசு வேண்டாம் அரிசிதான் வாங்குவாள். 

அடுத்த நாளும் அஞ்சல வருவாள்.

"ஆச்சீ ................"

வழக்கம்போல அவளிடம் விளையாட்டு எங்களுக்கு.

பேராசை இல்லாத எளிமையான பண்ட மாற்று. 

இன்று: 

"ஒரு ரூபாய்க்கு கருவேப்ளை கொத்தமல்லி குடு"

நம்மை கேவலமாக மேலும் கீழும் பார்த்துவிட்டு

'நீ இன்னா ஊருக்கு புச்சா " ஒத்த ரூபாய்க்கு கரிவபுள்ள கொத்மல்லி கேக்குதுபாறேன்க்கா "

' அத்தோ கீது பாரு , அந்த கூற எட்துக்க அஞ்சு ரூவா அத்து "

சைதாபேட்டை காய்கறி மார்கெட்டில். 

நான் பொருளாதாரம் படிக்க வேண்டும். இங்கு காய்கறி வாங்க !