மாட்டி விட்டுட்டாங்க!

தொடர் பதிவு எழுத என்னையும் கோத்து விட்டுட்டார் நம்ம ஊர் காரர். R .கோபி.  அவர் பெங்களூரில் வேலையாக இருந்தாலும் சொந்த ஊரான கும்பகோணத்தின் நினைவுகளை  எப்போதும் தன் பதிவுகளில் எழுதுபவர். நான்  தான் நாடோடியாக நாடுகளை சுற்றினாலும் கும்பகோணம் மட்டும் ஸ்பெஷல்தான் என்றும் எனக்கு. ஆனால் என் பெயர் வந்த விதத்துக்கும் குடந்தைக்கும் தொடர்பே இல்லை.நான் ஆரம்பத்தில் வலைப்பூவில் அறிமுகமான பொழுது சிலர் என் பெயர்காரணம் குறித்து வினவுவர். நம்ம மாப்ள யூர்கன் க்ருகியர் வேலை மெனக்கட்டு என் பெயரை பற்றி தெரிந்து கொள்ள கூகிளாண்டவர் உதவியை நாடி தலையை கலைத்துக்கொண்டு நின்ற கதைகளும் உண்டு. 

அது என்ன கக்கு-மாணிக்கம் ? என்று வினவியவர்கள் நிறைய.எனக்கு சுய புராணம் பாட மனமில்லாத காரணத்தால் அதிகம் அது பற்றி பேசியது இல்லை.அது அம்மா வைத்த செல்லமான பெயர். நான் வீட்டில் கடைக்குட்டி. முதலில் அக்காள், பிறகு மூன்று அண்ணன் மார்கள், கடைசியில் நான். காரைக்கால்,திருநள்ளார், பத்தகுடி அருகில் உள்ள செருமாவிலங்கை என்ற சிறிய கிராமம்.அதுதான் அம்மா பிறந்த ஊர்.அவர்கள் வீட்டில்தான் நானும் பிறந்தேன். நஞ்சையும், புஞ்சயுமாக நிலங்கள், வண்டிமாடுகள்,வேலையாட்கள் என்று அந்நாளைய மிராசுதார் குடும்பம். பெரிய முற்றம் நடுவில் வைத்து மூன்று பக்கங்களும் தாழ்வாரம், நீண்ட கூடம், நெல் கொட்டிவைக்கும் பத்தாயம், ஒருபக்கம் சமையல் அறை, மறுபக்கம் மேலும் சில அறைகள் மற்றும் ஹால், உயரமான திண்ணைகள் ,ஆலோடி என்று டிபிக்கல் கிராமத்து வீடு. நான் பிறந்திருந்த போது வீட்டில் ஐந்து ,ஆறு பசுக்கள் கன்று ஈன்று பால் தந்தனவென அம்மா சொல்லுவதுண்டு. எனவே எனக்கு பால் ராசிக்காரன் என்று வழக்கம் போல ஊரில் இருக்கும் கிழவிகள் எல்லாம் சேர்ந்து பட்டம் சூட்டிவிட்டார்கள்.வீட்டின் புறக்கடைகளில் மாட்டுத்தொழுவம் தெற்கு வடக்காக நீண்ட ,ஏதோ கோவில் மண்டபம் போல காணப்படும். மேல் விதானமும், தூண்களும் கருங்கல்லால் ஆனவை. பழைய, வர்ணம் போன மாட்டு வண்டிகள், சக்கரங்கள், நுகத்தடி, கலப்பைகள் , நெல் அளக்கும் பறை, ஒட்டையாய்  போன நீர் இறைக்கும் இரும்பு சால்,மரத்தால் ஆனா நெல் கொட்டிவைக்கும் பத்தாயம்  போன்றவைகள் அங்கு நிறைந்திருக்கும். நினைவு தெரிந்து, அம்மாவிடம் நான் கேட்டதுண்டு.

 //ஏனம்மா கோவில் மண்டபத்தில மாடுகளை கட்டிப்போட்டிருக்கு? //

// அது கோவில் மண்டபம் இல்லைடா, உன் தாத்தா மாணிக்கம் பிள்ளை கட்டிய மாட்டுத்தொழுவம்// 

தான் சிறுமியாக இருந்த போது அந்த கருங்கல் மாட்டு தொழுவம் கட்டப்பட்டதாக  செய்திகளை சொல்லுவாள். அந்நாட்களில் எருமைகளை பூட்டி அதன் மூலமே ஓரிடத்திலிருந்து மற்ற இடங்களுக்கு கருங்கற்களை கொண்டு சென்றனர் என்ற செய்தியும் தெரியும்.மாணிக்கம் என்பது என் அம்மாவின் தந்தையார் பெயர். செருமாவிலங்கையின் படங்கள் என்னிடம் இல்லை. எனவே ஏதோ ஒரு வயலும் வரப்பும் படமாக போட்டுவைத்தேன்.இன்றும் கூட பிறந்த ஊர் ஞாபகத்தில் கூகிள் எர்த்தில் சுற்றி வருவதுண்டு. அங்கு சென்று " பின் " அடித்தும் வைத்துள்ளேன் . படத்தை பாருங்கள் தெரியும்.அந்த இடம்தான் நான் பிறந்த அம்மாவின் பூர்வீக வீடு இருந்த இடம் . இப்போது எல்லாமே பல கைகள் மாறி விட்டது. அந்த கிராமத்தை பற்றி ஒரு பதிவு எழுத நீண்ட நாளாக ஆசை. 

சரி கக்கு ?

கைகுழந்தையாய் நான் இருக்கும் போது என்ன கொடுத்தாலும் உடனே அதனை உமட்டி வெளியில் தள்ளிவிட்டுத்தான் அடங்குவேணாம். எதையும் இப்படி வாயிலிருந்து கக்கி விடுவதால் "கக்கும் பிள்ளை" என்ற காரணப்பெயர் வந்து பின்னாளில் கக்கு பிள்ளை என மருவியதுபோலும்.வீட்டில் கக்கு என்ற பெயர்தான் நிலைத்து. பள்ளியில் மட்டுமே மாணிக்கம். மற்ற எல்லா இடங்களிலும் உறவினர்கள், சொந்தங்கள், எல்லாரும் "கக்குபிள்ளை" என்றுதான் அழைத்தார்கள்.இன்றும் கூட பட்டீச்சுரம் கிராமத்துக்கு சென்றால் பார்க்கும் அனைவரும்  "கக்கு எப்ப வந்தய்யா?" என்றுதான் அன்பொழுக கேட்பார்கள்.பள்ளி நாட்களில் உடன் இருப்பவர்கள்  இந்த பெயரினை இஷ்டம்போல திரித்து வழக்கம் போல கிண்டல் அடித்து வெறுப்பேற்றும் சண்டைகளும் உண்டு. அம்மா வைத்த பெயரை விட மனசில்லாமல் பிளாக் தொடங்கிய போது அதனையும் சேர்த்து கக்கு-மாணிக்கம் என்று விளங்குகிறது. இன்றும் கூட சில நண்பர்கள் சாட்டிங் செய்யும்போதும், போனில் பேசும்போதும் ஒற்றையில் "கக்கு " என்று விளிக்கும் போது ஏதோ இரண்டுவயது சிறுவனைபோன்ற உணர்வு வரும். இந்த கிறுக்குத்தனம் இல்லாதவர்கள் யார்??